Diagnostiek en behandeling van systolisch hartfalen (0,5 StiPCO-punt)

Samenvatting

De prevalentie van hartfalen neemt de komende jaren toe. Hartfalen heeft een slechte prognose. De indeling van hartfalen is gebaseerd op de linkerventrikelejectiefractie (EF). Er zijn drie hartfalengroepen: heart failure with reduced ejection fraction (HF-REF =linkerventrikelejectiefractie < 40%), heart failure with preserved ejection fraction (HF-PEF= linkerventrikelejectiefractie > 50%) en heart failure with midrange ejection fraction (HF-mrEF= linkerventrikelejectiefractie 40-49%). Er zijn nieuwe algoritmen voor de diagnostiek en behandeling van hartfalen. Hartfalen kan uitgesloten worden door middel van een normaal elektrocardiogram in combinatie met een normaal (NT-pro)BNP (N-terminale proBNP). De eerste stap in de behandeling van hartfalen is het voorschrijven van een angiotensine-converterende enzymremmer (ACE-remmer) en een bètablokker. Daarna volgt de toevoeging van een aldosteronantagonist. Tot slot wordt de selectieve sinusknoopremmer ivabradine toegevoegd en de ACE-remmer vervangen door een angiotensin receptor neprilysine inhibitor (ARNI). Behandeling van patiënten met diabetes met empagliflozine is veelbelovend. Tot slot: ijzerinjecties kunnen de symptomen van hartfalen verminderen.