Geneesmiddelallergie

Geneesmiddelreacties zijn een belangrijke bron van morbiditeit en mortaliteit. De meerderheid is een type-A-reactie: veelvoorkomend, verklaarbaar vanuit de werking, relatief onschuldig en geen contra-indicatie voor hernieuwd gebruik. De type-B-reacties zijn niet voorspelbaar en vaak veel gevaarlijker. Deze reacties dienen beoordeeld te worden door een specialist. Diagnostiek naar geneesmiddelallergie is tot op heden niet eenvoudig. De meeste testen zijn onvoldoende gevalideerd; in veel gevallen is een provocatietest noodzakelijk voor een definitieve uitspraak. Er zijn echter wel ontwikkelingen gaande zoals de basofielen activatietest en de lymfocyten transformatietest die een provocatie mogelijk overbodig maken. Ook zijn er preventieve maatregelen in ontwikkeling: screening op HLA-B*5701 heeft het vóórkomen van reacties op abacavir fors doen afnemen. Hier lijken mogelijkheden te zijn, onder andere voor carbamazepine. Een gedegen anamnese blijft echter vooralsnog het belangrijkste instrument voor de clinicus, in combinatie met de registratie van geneesmiddelgebruik bij de apotheker.