Het gecontroleerde en gerandomiseerde klinische onderzoek wordt gezien als een zeer belangrijke methode om nieuwe behandelingen op waarde te schatten. De resultaten van dit soort onderzoeken verricht bij volwassenen zijn niet zonder meer toepasbaar op kinderen. Het uitvoeren van gerandomiseerde klinische onderzoeken bij kinderen is echter moeizaam, vooral vanwege de geringe bereidheid van ouders om hun kinderen aan dergelijk onderzoek mee te laten doen. Verondersteld wordt dat de attitude van de behandelend kinderarts ten aanzien van deelname aan onderzoek in belangrijke mate de bereidheid van ouders bepaalt, en dat een kinderarts die zichzelf kwalificeert als ‘clinicus’ minder patiënten zal rekruteren dan een collega die zich meer ziet als ‘onderzoeker’.
Thema | Diversen |
---|---|
Publicatie | 1 april 2003 |
Editie | PiL - Jaargang 7 - editie 4 - Editie 4, 2003 |