Praktijkgerichte nascholing over farmacotherapie in de eerste lijn
Menu

Medicamenteuze behandeling van eetstoornissen in de eerste lijn

  • 00Inleiding
  • 01De verschillende soorten eetstoornissen
  • 02Comorbiditeit
  • 03Behandeling van eetstoornissen
  • 04Medicamenteuze behandeling
  • 05Eerste lijn
  • 06Behandeling somatische complicaties
  • 07Conclusie
  • 08Reacties (0)

Samenvatting

Er zijn verschillende eetstoornissen: anorexia nervosa (AN), boulimia nervosa (BN), eetbuistoornis (BED), vermijdende voedselinnamestoornis (ARFID), het eten van stoffen die niet voor consumptie geschikt zijn (PICA), ruminatiestoornis en een andere gespecificeerde eetstoornis. In dit artikel staan AN, BN, BED en ARFID centraal. Behalve psychologische behandeling van de eetstoornis kan een medicamenteuze behandeling worden overwogen. De laatste is met name effectief gebleken voor boulimia nervosa en de eetbuistoornis. Voor anorexia nervosa is medicatie van beperkte waarde en wordt farmacotherapie vooral ingezet bij comorbide psychische klachten die herstel in de weg staan en/of de behandeling stagneren. Dit artikel beschrijft de medicamenteuze behandeling van respectievelijk anorexia nervosa, boulimia nervosa, de eetbuistoornis en kinderen en jeugdigen met een eetstoornis. Ook de somatische gevolgen van een eetstoornis komen aan de orde en hoe deze te behandelen.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Blommers-van der Hulst, W.
Schaapherder, H.
Horton, E.
Thema Nascholingsartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 1 juni 2022
Editie PiL - Jaargang 12 - editie 2 - Editie 2, 2022

Leerdoelen

Na het bestuderen van dit artikel:

  • weet u meer over de verschillende eetstoornissen, de onderliggende kernpathologie, de farmacotherapeutische mogelijkheden en de somatische risico’s van een eetstoornis;
  • bent u in staat de eventuele comorbiditeit te behandelen;
  • begrijpt u dat een verwijzing naar de specialistische GGZ op zijn plaats is en dat farmacotherapie van beperkte waarde is bij eetstoornissen, ondergeschikt is aan psychotherapie en voornamelijk gericht is op comorbiditeit.