Praktijkgerichte nascholing over farmacotherapie in de eerste lijn
Menu

Raloxifeen en het risico van wervelfracturen bij postmenopauzale vrouwen met osteoporose

Door op 01-06-2003

Raloxifeen behoort evenals het oudere en bekendere tamoxifen tot de selectieve oestrogeenreceptormodulatoren (‘selective estrogen receptor modulator’, SERM). Ettinger berichtte in 1999 over het MORE-onderzoek (‘Multiple Outcomes of Raloxifene’) waarin de doeltreffendheid van raloxifeen met betrekking tot het optreden van wervelfracturen bij postmenopauzale osteoporotische vrouwen werd vergeleken met een placebo. Daarbij bleek dat raloxifeen het cumulatieve risico op nieuwe wervelfracturen verminderde, de minerale botdensiteit deed toenemen en de biochemische markers van ‘botturnover’ verminderde. Dit drie jaar durende MORE-onderzoek is met twaalf maanden verlengd. Hierover wordt in deze bijdrage bericht. De deelnemers waren at random verdeeld in drie groepen: een groep kreeg dagelijks 60 mg raloxifeen toegediend, een andere groep kreeg dagelijks 120 mg en de derde groep ten slotte kreeg een placebo. De drie groepen, in totaal 6.828 vrouwen, waren wat betreft samenstelling nagenoeg gelijk.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Thema Farmacotherapie
Publicatie 1 juni 2003
Editie PiL - Jaargang 7 - editie 6 - Editie 6, 2003