Richtlijn palliatieve sedatie

Palliatieve sedatie is het opzettelijk verlagen van het bewustzijn van een patiënt in de laatste levensfase. De indicatie voor het inzetten van palliatieve sedatie is het bestaan van één of meer onbehandelbare (refractaire) klachten (symptomen), die leiden tot ondraaglijk lijden van de patiënt. Onder een refractair symptoom wordt verstaan een symptoom waarbij geen van de conventionele behandelingen (voldoende snel) effectief is en/of deze behandelingen gepaard gaan met onaanvaardbare bijwerkingen. Diepe en continue sedatie tot aan het overlijden kan alleen worden toegepast als de ingeschatte levensverwachting korter dan één tot twee weken bedraagt. Palliatieve sedatie wordt gezien als een medische behandeling en niet primair als een keuze van de patiënt. Bij het inzetten van palliatieve sedatie wordt gebruikgemaakt van een stapsgewijze benadering conform de KNMG-richtlijn van december 2008. Het effect van de sedatie wordt afgemeten aan het comfort van de patiënt en niet primair aan het niveau van bewustzijnsdaling. Palliatieve sedatie is geen alternatief voor euthanasie.