Vitamine D, zoutinname en chronische nierschade

Chronische nierschade wordt gekenmerkt door ontregelingen in twee belangrijke systemen: het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) en de calcium- en fosfaatstofwisseling. De klassieke behandeling van chronische nierschade is erop gericht het ontregelde RAAS met geneesmiddelen te reguleren, waardoor de bloeddruk daalt en proteïnurie vermindert. Uit eerder onderzoek is gebleken dat zowel zoubeperking als vitamine D-suppletie toegevoegde gunstige effecten zou kunnne hebben bij nierpatiënten, maar de onderlinge relatie is onduidelijk. Daarom onderzochten we of de hoeveelheid zout in het dieet van invloed is op de effecten van vitamine D bij zowel het ontstaan als de behandeling van proteïnurie. Vitamine D beïnvloedt het ontstaan en de behandeling van chronische nierschade, met name bij nierpatiënten die veel zout gebruiken. Hoge zoutinname gecombineerd met vitamine D-deficiëntie geeft het grootste risico op ontwikkelking van microalbuminurie. Een zoutbeperkt dieet heeft een sterk albuminuriereducerend effect, terwijl de vitamine D-analoog paricalcitol weinig effect heeft